Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Το ειδικό λεξιλόγιο της δουλείας (Μέρος Δ’)
Οι δούλοι διακρίνονταν σε συγκεκριμένες κατηγορίες βάσει των καθηκόντων με τα οποία ήταν επιφορτισμένοι
Κυριακή 07 Σεπτεμβρίου 2025
21o Αθήνα
Language
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Το ειδικό λεξιλόγιο της δουλείας (Μέρος Γ’)
Οι όροι που χρησιμοποιούνταν ως επί το πλείστον εντός των ορίων του ελληνικού κόσμου προκειμένου να δηλωθεί ο τελών/η τελούσα σε κατάσταση δουλείας ήταν «δούλος/δούλη» και «οικέτης/οικέτις»
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Το ειδικό λεξιλόγιο της δουλείας (Μέρος Β’)
Σπανιότατες είναι στον Όμηρο οι λέξεις «δούλη» (μόνο στο θηλυκό γένος) και «ανδράπους» (ανδράποδον, δούλος, σκλάβος), ενώ ο όρος «γυναίκες» συχνά δηλώνει τις δούλες, τις σκλάβες
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Το ειδικό λεξιλόγιο της δουλείας (Μέρος Α’)
Η πολυμορφία όσον αφορά το καθεστώς της δουλείας στον αρχαίο ελληνικό κόσμο αντανακλάται στην ελληνική γλώσσα, η οποία διέθετε μια μεγάλη ποικιλία όρων που δήλωναν τον στερημένο ελευθεριών άνθρωπο
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Η αχαλίνωτη γλώσσα της κωμωδίας (Μέρος ΣΤ’)
Η αχαλίνωτη γλώσσα της αρχαίας κωμωδίας ήταν μια εμπειρία απελευθερωτική, ένα θαύμα λυτρωτικό, καθώς είχε τη δύναμη να ελευθερώνει τα πάθη των ανθρώπων
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Η αχαλίνωτη γλώσσα της κωμωδίας (Μέρος Ε’)
Ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης και ο Πλούταρχος αντιτίθενται σαφώς στη διακωμώδηση της γλώσσας και στην αναπαράσταση-διαστρέβλωση της πραγματικότητας υπό το πρίσμα της παρωδίας
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Η αχαλίνωτη γλώσσα της κωμωδίας (Μέρος Δ’)
Το είδος της αρχαίας θεατρικής παράδοσης που ονομάζεται κωμωδία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ανεστραμμένος καθρέφτης όπου αναπαριστάνεται η πραγματικότητα υπό το πρίσμα της παρωδίας
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Η αχαλίνωτη γλώσσα της κωμωδίας (Μέρος Γ’)
Στην αριστοφανική γλώσσα εν γένει συνυπάρχουν –θα έλεγε κανείς– όλες οι γνωστές μορφές αρχαίου ελληνικού λόγου
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Η αχαλίνωτη γλώσσα της κωμωδίας (Μέρος Β’)
Στις κωμωδίες παρωδούνται και συνεπώς διαστρεβλώνονται οι μορφές και οι τρόποι εκφοράς του λόγου τόσο στον καθ’ ημέραν βίο όσο και στη λογοτεχνική και τη θεατρική παράδοση
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Η αχαλίνωτη γλώσσα της κωμωδίας (Μέρος Α’)
Σε γενικές γραμμές, επικρατούσα διάλεκτος στις σωζόμενες κωμωδίες είναι η αττική, ενώ βασικά χαρακτηριστικά της κωμικής γλώσσας είναι τα σκώμματα και η αισχρολογία, το σκωπτικό και το άσεμνο
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Η μαγεία του λόγου της τραγωδίας (Μέρος Γ’)
Ο Πλάτων αντιπαρατίθεται στο λόγο –και μαζί στο περιεχόμενο ασφαλώς– της τραγωδίας, που αναπαριστά και προβάλλει έναν κόσμο εξόχως δυναμικό και συνεχώς μεταβαλλόμενο
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Η μαγεία του λόγου της τραγωδίας (Μέρος Β’)
Στον πασίγνωστο ορισμό της τραγωδίας που έδωσε στο σύγγραμμά του «Περί Ποιητικής», ο Αριστοτέλης προέκρινε τη θετική διάσταση του τραγικού δράματος, την καθαρτήρια δράση του
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Η μαγεία του λόγου της τραγωδίας (Μέρος Α’)
Στο τραγικό δράμα διαμορφώνεται μια ιδιότυπη θεατρική πραγματικότητα, που παλινδρομεί ανάμεσα στο παλιό και το καινούριο, ανάμεσα στο μύθο και την ιστορία
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι διάλεκτοι στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία (Μέρος ΙΒ’)
Στο ύφος και τη γλώσσα του ηροδότειου έργου αντανακλώνται ο πλούτος και η ποικιλία του περιεχομένου του
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι διάλεκτοι στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία (Μέρος ΙΑ’)
Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει η γλώσσα του Ηροδότου, του αρχαιότερου από τους έλληνες ιστοριογράφους
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι διάλεκτοι στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία (Μέρος Ι’)
Η γλώσσα της αριστοφανικής κωμωδίας, με κύριο στρώμα την αττική διάλεκτο όπως τη μιλούσαν την εποχή του ποιητή, χαρακτηρίζεται από ετερογένεια και μεγάλη ποικιλία, αντίστοιχη με εκείνη του περιεχομένου
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι διάλεκτοι στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία (Μέρος Θ’)
Η ιδιαίτερη διάπλαση του λόγου στα έργα του Σοφοκλή εκφράζει στον ίδιο βαθμό με τα γλυπτά του Παρθενώνα την ακμή που γνώρισε η Αττική κατά τους Κλασικούς Χρόνους
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι διάλεκτοι στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία (Μέρος Η’)
Οι τραγικοί ποιητές χρησιμοποιούν σκοπίμως ένα ιδιαίτερο λεξιλόγιο, που διαφέρει από το καθημερινό, με σκοπό να αποφευχθεί η πεζολογία, η κοινοτοπία
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι διάλεκτοι στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία (Μέρος Ζ’)
Η γλώσσα της τραγωδίας είναι κι αυτή μια τεχνητή γλώσσα καλλιτεχνικής δημιουργίας, μια ποιητική γλώσσα συμβατικού χαρακτήρα
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι διάλεκτοι στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία (Μέρος ΣΤ’)
Η γλώσσα του Πινδάρου είναι ένα καθαρά προσωπικό δημιούργημα: φέρνει μαζί της επικό υλικό, φανερώνει δωρικό χρωματισμό και περιέχει αιολικά στοιχεία
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι διάλεκτοι στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία (Μέρος Ε’)
Η επική επιρροή στο χορικό άσμα γίνεται αντιληπτή στο λεξιλόγιο, σε ιωνικά και αιολικά φωνολογικά και μορφολογικά στοιχεία
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι διάλεκτοι στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία (Μέρος Δ’)
Η επιρροή της γλώσσας των ομηρικών επών είναι έκδηλη και σε ένα άλλο είδος της λυρικής ποίησης, τη μελική
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι διάλεκτοι στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία (Μέρος Γ’)
Την ομηρική παράδοση ακολουθεί ο Ησίοδος, ενώ ο Αρχίλοχος είναι σαφώς επηρεασμένος από τη φρασεολογία των ομηρικών επών
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι διάλεκτοι στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία (Μέρος Β’)
Η γλωσσική μορφή που άσκησε την πλέον έντονη επίδραση σε όλες τις άλλες υπήρξε η γλώσσα των περίφημων ομηρικών επών, της «Ιλιάδας» και της «Οδύσσειας»
Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι διάλεκτοι στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία (Μέρος Α’)
Η διαλεκτική ποικιλία αποτέλεσε ένα από τα βασικά γνωρίσματα του αρχαίου πεζού και ποιητικού λόγου
