Literature

Ο «Φαίδρος» θεωρείται ως ένα από εκείνα τα έργα στα οποία ο Πλάτων έφθασε στο ύψιστο σημείο των πνευματικών ανησυχιών του

Το πέρασμα του φιλοσόφου από τη θεωρία στην πράξη, από τον ανέφελο θεωρητικό λόγο και στοχασμό στην ενεργητική παρέμβαση, στον ενεργητικό βίο

Μείζονος σημασίας για το ιδανικό πολίτευμα του Πλάτωνος είναι ασφαλώς η φύση και η αγωγή των ανθρώπων που καλούνται να ασκήσουν διοίκηση ως φιλόσοφοι

Το ιδανικό πολίτευμα («πολιτεία») του Πλάτωνος, διαποτισμένο από την ιδέα του αγαθού, αποβλέπει σε έναν υψηλό σκοπό, στη διαμέσου της παιδείας ανάπτυξη ανθρώπινων αξιών και αρετών

Θεματικός πυρήνας της «Πολιτείας» του Πλάτωνος είναι το ζήτημα της δικαιοσύνης

Στον «Φαίδωνα» συμπλέκονται και συνυφαίνονται από τη μια η βαθιά συγκίνηση για το θάνατο του σοφού άνδρα και από την άλλη η εδραία πεποίθηση για την αθανασία, την αιώνια ύπαρξη της ψυχής

Στον πυρήνα του «Φαίδωνος», του σπουδαίου πλατωνικού συγγράμματος, βρίσκεται η ψυχή, και ειδικότερα το ζήτημα της επιμέλειας και –συνακόλουθα– της αθανασίας της ψυχής

Το «Συμπόσιον» χαρακτηρίζεται ως η αρχή της διαδρομής που ακολούθησε η Δυτική σκέψη προς την κατανόηση και την ερμηνεία του πολύπλοκου φαινομένου του έρωτα στις ποικίλες μορφές και εκφάνσεις του

Το «Συμπόσιον» θεωρείται ένα από τα πλέον γοητευτικά κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας

Ο Σωκράτης πλέκει στον «Μενέξενο» το εγκώμιο της Αθήνας με ασύγκριτη μαεστρία και ευστροφία, αλλά και με μια λεπτή –σχεδόν ανεπαίσθητη– ειρωνεία, σύμφυτη με τη βαθιά ριζωμένη ελεγκτική του διάθεση

Στην εριστική μέθοδο των σοφιστών ο Σωκράτης αντιπαραθέτει τη δική του μέθοδο διδασκαλίας, την περίφημη σωκρατική διαλεκτική, το σωκρατικό έλεγχο, που στόχο έχει τη γνώση και την αλήθεια

Στον «Κρατύλο» ελέγχεται κατ’ αρχήν η ορθότητα των ονομάτων, ερευνάται η διαρκώς μεταβαλλόμενη γλώσσα και φανερώνεται η σχέση μεταξύ της γλώσσας και της αληθούς γνώσης των πραγμάτων

Η σημασία του «Μένωνος» έγκειται στο γεγονός ότι αποτελεί ένα αξιοπρόσεκτο βήμα στη διαμόρφωση της περίφημης πλατωνικής θεωρίας των ιδεών

Ο «Γοργίας» θεωρείται ένα από τα κορυφαία συγγράμματα της αρχαίας ηθικής γραμματείας

Κεντρική ιδέα του «Κρίτωνος», του λαμπρού αυτού μνημείου του πλατωνικού πνεύματος, είναι η ευπείθεια στους νόμους ως το πρώτιστο καθήκον ενός πολίτη

«Απολογία Σωκράτους», το υπέροχο πλατωνικό αμάλγαμα του αττικού δικανικού λόγου και της υψηλής λογοτεχνίας

Κεντρική ιδέα του πλατωνικού διαλόγου «Ιππίας Μείζων» είναι το κομβικό ερώτημα τι είναι το όμορφο, τι λογής είναι τα όμορφα και τα άσχημα, με άλλα λόγια ποια είναι η φύση του ωραίου

Θεματικός πυρήνας του Ίωνος είναι η διάκριση μεταξύ έλλογης γνώσης και θείας έμπνευσης, η αντιπαράθεση μεταξύ φιλοσοφίας και παραδοσιακής ποιητικής σοφίας

Το κεντρικό θέμα της διαλεκτικής αντιπαράθεσης μεταξύ του Σωκράτη και του Ιππία είναι η εξέταση της έννοιας «αμείνων» τόσο στην ηθική της διάσταση όσο και στην τεχνική της σημασία

Κεντρικό θέμα του «Πρωταγόρα» είναι η φύση (η ουσία) της αρετής και, κατ’ επέκταση, το εφικτόν ή μη της διδασκαλίας της

Στους τέσσερις πρώτους διαλόγους της πρώιμης εργογραφίας του Πλάτωνος ιχνηλατείται η αρχική εικόνα των επιμέρους φαινομένων μέσα από το ερώτημα «τί εστιν» (τι είναι)

Οι ερευνητές κατατάσσουν με βεβαιότητα τα έργα του Πλάτωνος σε τρεις μεγάλες ομάδες: της πρώιμης, της ώριμης και της όψιμης δημιουργικής περιόδου

Ο Πλάτων δεν κατάφερε να πραγματώσει στις Συρακούσες όσα είχε οραματιστεί ως νομοθέτης

Ο Πλάτων απέδιδε ιδιαίτερη σημασία στη διαλεκτική, στη φιλοσοφική συζήτηση, που συνιστούσε το ύψιστο σημείο των φιλοσοφικών σπουδών

Η περιώνυμη Ακαδημία Πλάτωνος επέπρωτο να λειτουργήσει επί εννέα ολόκληρους αιώνες, έως το κλείσιμό της από τον Ιουστινιανό το 529 μ.Χ.

Η συνειδητοποίηση του αγεφύρωτου χάσματος που χώριζε τη σκέψη του από μνησίκακες πράξεις και πολιτικές διαμάχες ώθησε τον Πλάτωνα να εντρυφήσει στη μελέτη της φιλοσοφίας

Η σύνδεση του Πλάτωνος με τον κόσμο της παλαιάς αττικής αριστοκρατίας, μολονότι δεν είχε ως συνέπεια και μια πνευματική συγγένεια, είναι ευδιάκριτη στο όλο έργο του

Στην Αθήνα του 4ου αιώνα π.Χ. υπήρχε αναντιστοιχία ανάμεσα στο ένδοξο παρελθόν της πόλης και στις νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, τις νέες πνευματικές αναζητήσεις

Στην πασίγνωστη φράση «ουδείς εκών κακός» (κανείς δεν αδικεί εκουσίως, κανείς δεν παραβιάζει το δίκαιο με τη θέλησή του) συμπυκνώνεται η σωκρατική θεωρία για τη γνώση της αρετής

Στην κορυφή του πίνακα των δικών του αξιών ο Σωκράτης τοποθετεί την ψυχή, την οποία θεωρεί ως το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου, αλλά –συνάμα– και τη μεγαλύτερη δέσμευσή του